ساعتا ثانیه وار
رها توو قافیه هاامید به باقیِ راه
واسه گوشِ تو ساقی نابپیرامونِ حاشیه پُر
پیام توو قافیه گمآماده راهی عمق
یه استعداد ذاتی بمبولی چی بگم بشه ملکه ذهنی که پر خَش و تَرکهبگم همه چی خوبه؟ کَلکه
مرهم زخمِ تو نمکهرنگ میره به تیرگی
سکوت عمیقِ اپیدمیبذار نمکو بریزم
وَ اِلّا بعدِ این شبا سپیده نینه
چشم رو بستم توو اوج فکرچشم من بازه پشتِ پلکمیشینم کنجِ ذهن
به انتظار یه معجزهکله به رقم گرم
یک صفر عقب گردهمینو نمه میرم تا اون جایی کهدستِ خواب یهو یقم کردولی دیگه نمیذارم که بازم بگذرهچَک میزنم خوابم بپرهعجیب اینه هر چقدر کهحالم بد تره کارم بهترهاونی که تا طلوع آفتاب بیدارهکم میخوابم چون خواب خواب میارهاز در و دیوار خونه داستان میبارهآشنا ها بیگانه واسه داشته هات میخوانتنگام به اون گوشه
دکمه یه لکه خون روشهبرو فشارش بدهشهر رو با حرفات باز به چالش بکشتوو نگاه تو یه چوب خشکبی آب و خاک ولی رو به رشدنگاه میکنم به دور و وَرممیکروفون رو میگیرم تووی مشتمن آسمانو سقفم میبینمپای کار توو خلوت میشینمتازه ها رو توو دفتر میچینمواژگانو رو کَلّت میگیرمجنگ نرم
مگه نهفَکتِ رپ
فک لقمتفکرمخشکه حنجرم
پشت پنجرمدَندِ نرم کاسبا
چار چوب و قالباغریب و آشنامن رو خاکریزِ باورام وایستادمدند نرم کاسبا
چار چوب و قالباغریب و آشنامن رو خاکریزِ باورام وایستادم[ورس دو]جای خون میلوله سمنون رو میکشی از میونِ سنگجالب اینه که چه ببری ببازیبلدن بگن میدونستمطعنه یِ دشمن طعنه دوستجا خالی میدم من همه یِ روزاین ماجرا ادامه دارهتا زمانی که بشی آفتابِ لبه یِ بومهر روز بی حس تر
پُر ایده ولی بی بِسترمگه میشه تو بتونی جا بدی تمومآب دریا رو توو استخرعصبی لبریز حرارت
نمیگم انگیزه ندارموقتی که هنر رو زمین زدنمن باید از دست و پاش سنگریزه درارمدر حال عبور از گلهگوش های مریض و عفونت کردهمارکتِ بی داستانواسه هنرِ ایران شده میراث داردر تنگنای نفرتم با غلظت شدید (بدویید)یا رب مباد آنکه صدا معتبر شودصدایی که یکساله از صفر صد پله مرتفع شودو بدین سان موسیقی هنر از زیر بیخ و بُن فلج شوداینطوری بگم که نود و نه درصدش سیاستهیک درصد مابقیش لیاقتهمغز آکبند شل گوبا دو تا کار شد از پایه الگویه سیم به میک یه سیم پایِ گلدونفقط یه هیتِ چیپ راه پُل بودتریبون رو گرفت توو دست جولان دادیک شبه کشید بالا دلار وارلب و دهن فقط شعار دادتو عمل فقط رقم و شماره کارتبایست گِل بگیرن در مارکتی رو کهاینا واسش بشن سکان دارولی نوش جونت
حلالتونسلامتیت بلا به دورمدیره یه ساله شیرّتو میدوشهنیش زبونمو طلا بدوناین طرف متد کار و کسباینه که تو رو فروخت و بارو بستاون ور قصه یه داروغستمینویسی و می ذاره پا رو دستپوکِ استخون عاشقاجغد شوم رو بوم شاعراساز کوک با دخل و خرج کاسباپس کُلهم توو پولِ ماجرافقط آب نباتِ گوش توو باجه هاما در جستجوی روح ِواژهولی مهر و مومه روی نامه هاکه میگه جا نداره خونه واسه ماداد میزدیم و رئیس کَر بودزهر کلمه غلیظ تر شدما بچه طَرد شده خونه ایمکه مسیرش از همه تمیز تر بودنمی خوام دل شاد کنمنیومدم که ارشاد کنموظیفه من و اسلحم اینه کهمغز هنر بی مغز رو هدشات کنممایتو ساختی با ماله کشیولی پایتو باختی با کار یه شاهیوقتی می بینی نصفت باگهجزئت تو کل فقط استهلاکهثروت شهرت شهوت
مردکدومش تو رو دعوت کرد؟من که هوادار هر سه شمولی توو موسیقی پِی ارزشمصدات این روزا تو گوش پرهمارکت میخواد تو گوش فروش کنهاسم عجیب غریب بذار رو آلبومکه به همین واسطه فروش کنهتو یه لقمه بودییه ناجی دیدی با یه رخ لوتیهفتاد سی به نفع اونیعنی صدات بلبل با مخ طوطیمدیره تو رُلِ میانجیبینِ تو و حقیقت ها دیوار چیدتو خودت نرو
به خودت بیااز خواب زمستونی بیدار شیدمی شینی تو حصار شیکهنر تو
حساب جیبچطوری می تونی ستاره شی؟تولید اثر سفارشیجالب قصه اینجاشهچی درسته که این باشههر کسی هر چقدر که دیدگاهشهفرش قرمز دنیا زیر پاشهدَندِ نرم کاسبا
چار چوب و قالباغریب و آشنامن رو خاکریزِ باورام وایستادمدند نرم کاسبا
چار چوب و قالباغریب و آشنامن رو خاکریزِ باورام وایستادم